I natt ankom dette flotte diktet av Czesław Miłosz på Poesiringens e-postliste. Det er oversatt til norsk av Helge Torvund i 2015:
KJÆRLEIK
Kjærleik vil seia å sjå kvarandre
slik ein ser på ukjente ting,
sjølv er du bare ein i eit mangfald.
Men den som ser på denne måten heilar hjarta sitt
frå mange lidingar utan å vita om det,
fuglen og treet seier til ein: min venn!
Då vil ein nytta både seg sjølv og tinga kring seg
slik at alle står fram i ein mogen flamme.
Det gjer ikkje noko om ein ikkje sjølv veit kva sak ein tener:
Den tener ikkje noko best, som best forstår.
