Jon Hustad hadde en dobbeltside om jordbruk i Dag og Tid 15. april der det var en del interessant statistikk.
Først fra USA:
I 1870 var halvparten av arbeidsstyrken i USA i landbruket, i 1940 var det same talet 17 prosent og i 2009 0,9. Denne vesle gruppa produserer dobbelt så mykje kaloriar som USA treng, fire gonger så mykje om amerikanarar får ned kjøtetinga og sluttar med produksjon av biodrivstoff. Produktivitetsveksten har vore formidabel, nesten like formidabel som gjeldsveksten.
I Norge er framleis 2 prosent av arbeidsstyrken i landbruket, og vi er ikkje i nærleiken av å produserea så mykje mat som vi treng.
…
Inga anna næring i norsk soge kan visa til ein så sterke produktivitetsvekst over tid som norske bønder. I 1950 var 23,5 prosent av alle sysselsatte i landbruk eller skogbruk, i 2005 var talet 2,5 prosent, og nå er det rett under 2. Men denne gjengen produserer 200 prosent fleire kaloriar enn alle dei i 1950, og 100 prosent meir menneskeføde.
Dobbeltsiden omhandler overføringer og at deltidsbønder er det mest samfunnsøkonomisk lønnsomme (fordi de har en jobb som kaster av seg ved siden av). Derfor vil ikke Hustad ha stordrift med heltidsbønder. Hustad er en polemiker (og kalkulatorjournalist) av rang, og avslutter med følgende avsnitt:
Å skapa stadig færre einingar med stadig meir forkjelda heiltidsbønder aukar nok produktiviteten, men neppe legitimiteten for landbruket. Ein ting er å nytta 14-15 mrd på 40.000 bønder som held kulturlandskap ved like i feriar og fritid, for å halde oppe ein kultur. Noko anna er det å nytta den same summen på nokre hundre industriverksemder på Jæren, det sentrale Austlandet og på ein del trøndarar som alle kjem til å nytta importert arbeidskraft frå lågtlønsland.